Elise, opvoedster-animatiemedewerkster in het centrum voor asielzoekers van Neder-Over-Heembeek

"Ik sta in voor de weekprogrammering van de activiteiten. Minstens één keer per week gaan we naar de film. Dat is een activiteit die steevast sterk op prijs wordt gesteld! Maar daarnaast kan het ook gaan om sport, culturele activiteiten of knutselwerk en tekenen. Zo is er voor elk wat wils. Ik pas het programma ook aan in functie van de cultuur-, spel- en sportkalender van het gewest… Eigenlijk alles om ze in contact te brengen met onze cultuur en te tonen wat Brussel te bieden heeft."

"De bewoners van het centrum zijn voor het merendeel tussen 20 en 40 jaar oud. Voor mij is één van mijn grootste overwinningen dat die enkele alleenstaande bejaarden die wij opvangen ook stilaan beginnen deel te nemen aan de activiteiten! Ze moeten eerst hun angsten en de taalbarrière overwinnen vóór ze aanvaarden om mee te gaan kijken naar een film in het Frans bijvoorbeeld. Al deze uitstapjes bedaren eventuele spanningen en creëren een band tussen het personeel en de bewoners. Ze maken het leven in het centrum gewoon een stuk aangenamer. Ze ontdekken nieuwe dingen die ze nadien graag vertellen aan hun naasten. Daarom nemen ze ook veel foto’s. Voor hen is het belangrijk om te tonen dat ze nog leven."

"Ja, ik denk dat er in zekere zin een gemeenschap bestaat. Zo vinden er activiteiten plaats zonder dat wij er iets mee te maken hebben. Eén van bewoners treedt op als kapper voor de anderen en velen bieden zich vrijwillig aan om een vriend te begeleiden bij de dokter, een bezoek te brengen aan bewoners die in het ziekenhuis zijn opgenomen of om op te treden als vertaler wanneer dat nodig blijkt. Al dit zelfstandig initiatief wordt aangemoedigd en draagt evenzeer bij tot de sociale band als de activiteiten die wij organiseren. De bewoners kunnen ook bezoldigde activiteiten opnemen in het centrum en zelfs daarbuiten, als hun administratieve situatie dat toelaat. Om de sfeer in het centrum te omschrijven, is er een Afrikaanse zinsnede die de bewoners vaak in de mond nemen: “We zijn samen”. Dat vind ik heel treffend!"